Abartmıyoruz. Gerçektir. Biz her sabah bu duyguyu ve acıyı yaşıyoruz. Bazen, kebapçılardan dırnaklı ekmek 'dilenip', sabahları pendir, zeytin ve çayla kahvaltı etmeye çalışıp bu duyguyu hafifletmeye çalışıyoruz.
Bazen de aşağıdaki gibi bir fotoğrafa rastlayınca tekrar Urfa'da olmak, fırına küncü götürmek,
eş dostla bir gazete kağıdı üstünde Aşağı Çarşı'da kahvaltıya oturmak için neler vermezdik diye kara kara düşünüp duruyoruz.
Hep söyleriz, Urfa'nın dışında Urfalı olmak zor hem de çok zor.
Afiyetle...
Hocam Urfa'da bir gün Şurkav'da bir esnafın tırnaklı ekmeğe küflü peynir ve söğürülmüş isot sarıp çayla yediğini görmüştüm kahvaltı olarak. Ben bile ekmeğini, isotunu, peynirini, kokusunu böylesine özlerken siz neler düşlersiniz kim bilir... Ne diyelim, tüm isteyenleri Allah kavuştursun.
YanıtlaSilBi İZMİR'li olarak Türkiye dışında ,yakınlarında bi su birikintisi bile olmayan yerde yaşamaya çalşmakta çok beter :))
YanıtlaSilSevgiler
Urfada da urfalı olmaya çalışmak çok zor;)
YanıtlaSilen çok kahvaltıyı özlüyoruz.
YanıtlaSilçünkü sabah fırına gitmek, ekmek bekleyenlerin sırasına girip onların sabırsızlığını yaşamak, fırından o an çıkan sıcak ekmeği ellerimiz arasına alıp ucundan kopara kopara eve gitmek ve eğer ekmek küncülü ise küncüsünü dökmeden taşıyabilmek kahvaltı öncesi bir başka keyiftir.
evet ashley, aynen istanbul'da yaşamak da bir urfalı için su birikintisi olmayan bir yerde yaşar izmirlinin çektiği acı gibi...
kalb-i mecruh' urfa'da da urfalı olmaya çalışmak çok zor lafını biraz açar mısınız?
Bu duygunun nasil birsey oldugunu iyi bilirim
YanıtlaSilIstanbul'da doğup büyüyen birisi için zor olmalı sizce de öyle değil mi?
YanıtlaSil