Mehmet Saraç, Canlarına Değsin adlı kitabında, Doğu'nun kehribar sarısı, kadim şehri Urfa'da geçen çocukluğunun ve ilk gençliğinin izlerinden yürütüyor okuru.
Urfalılar için "yemek yemenin" apayrı bir karşılığı var yaşamda. Doğum yemekle kutlanıyor, ölümün ardından yemekle yas tutuluyor. Bazen sıra gecelerinden, bazen de dağlardan yükselen seslerle türküler, yemek eşliğinde söyleniyor. Urfalılar yaşamları boyunca, nerede yaşarlarsa yaşasınlar, memleketlerinin "tatları"nı da götürüyorlar yanlarında...
Artik umudumu kesmisken neredeyse, donusunuze sevindim..
YanıtlaSilHem de boyle guzel bir kitabi tanitarak..
Hos buldunuz.. Artik biraz kalin bari..
Urfalıları,samimiyetlerini, yemegi seven her kültürü seviyorum.Yemek içine gerçekten insan enerji katılıp, onu diğerleriyle pay eden harika bir kültür, bir ritüel...İnsanın hayatında da izler taşıyor. En çok ne yemeyi seversiniz sorusunun cevabı, o kişinin hayatına -çocukluğuna ve sevdiği yemekten annesinin kattığı enerjiye kadar çok şey dahil oluyor bence..
YanıtlaSilKitabınızı zevkle okuyacağim.
Sadece şunu demek isterim ki,...
okurken iştahım kabarırsa diye o da..Tüm yiyemediğim urfa yemeklerine inat...
"Yemediğim yemeğe yemek demem ben... Önce yemem gerek:)"
Gönülden kutluyorum sizi..sevgilerimle..
Harikaydı bir çırpıda okunacak kadar sürükleyici ama algılanması için kültürünü biraz olsun bilmeyi gerektirecek açıklamalarıyla dolu..
YanıtlaSilÖzlediğiniz Urfa bereketi hep sizinle olsun..