yımırta dürmük

yumurtanın yumurta olduğu zamanlarda, sokak satıcıları vardı; ‘yımırttaaa çüftü beş kuruş!’ der bağırır sokak sokak mahalle mahalle dolaşırlardı.

‘yımırtaçı emmi’nin sesini duyunca biz çocuklar, parayı da denkleştirince hemen sokağın başına koşardık. eğer evden istememişlerse şeker şerbet niyetine şahsımıza bir yumurta alırdık, iki değil!

‘yumurta sese iyi gelir!’ dediklerinden, bize gerekli olan bir yumurtaydı ve her gün içilecekti. yumurtanın tepesinde hemen küçük bir delik açardık, elimizde de bir çimdik tuz! iki üç yudumda biterdi yumurta.

urfalılar yumurtayı çok sever hele ki bahar geldiğinde. önce birkaç tanesi suda haşlanıp, ‘yımırta dürmük’ yapılıp yenir. malzeme yuha ekmek, yeşil soğan, maydanoz, tuz ve de kuru isot! yarım yumurta bir dürmük öbür yarım bir dürmük.

bazen de birkaç tanesi sadeyağa kırılıp yımırtalı kiftenin içine konulur, yanında mutlak ayran ve marul!

aylardan bahar ya, yoğurdu köylü indirmiş ya şehre, az biraz da yanık ya buna da can dayanmaz ya; insanın canı çılbır ister. hemen yoğurda birkaç diş sarımsağı tuzla döver katarsınız; sadeyağa da birkaç yumurta kırar karıştırırsınız sonra doğru yoğurdun içine. yanında da mutlak yeşil soğan!

baktınız yoğurt yok! o zaman da sadeyağın içine kırın birkaç yumurta, karıştırın, alın size kaygana!

amma baktınız ki kıyma var kavrulmuş hem de işte size kıymalı yımırta. kıymayı urfalılar, suda önce haşlar sonra kavururlar. kavrulup da pişince kıyma içine sadeyağ ve tuz, üstlerine de yumurta kırın kaç tane isterseniz. karıştırın yumurtaları işte o kadar! yalnız yanında mutlak ayran, yeşil soğan ve de turp olacak; karabiber de ekerseniz size kim karışacak?

sağlıkla.