Urfalı Oğlan Kızı Sevince

Hemşerimiz bir genç yıllar önce Urfa Lisesi’ndeyken, aynı okuldaki bir kıza ilk görüşte aşık olmuş.

Başlamış kızı uzaktan uzaktan seyrederek sevmeye; sevgisi coştukça haplanmaya; haplandıkça da göğsüne, kollarına jilet atmaya…

Kızın tabii ki olan bitenden haberi yok, o kendi dünyasında, oğlanın bu dünyada yaşadığından, nefes aldığından haberi dahi yok.

‘Olsun’, oğlan kızı seviyor ya? Aşkından yanıp tutuşuyor ya? Çok hüzünlendiğinde elini kulağına götürüp,

‘Yara sızlar heyyyy / ok değmiş heyyyy kurban yaram sızlar hayranım ahhh / yaralının halından oğul ne bilsin heyyyy kibar yarasızlar / yeri ağam yeri yeri / yeri paşam boyunu görüm yeri yeri / yaralıyam ben nasıl edim oyy oyyy’ gözleriyde kardaş cadı var / oğul her baktıkça dilimi bağlar yar/ kül o yarin başına oyy / oğul her vefasıza bel bağlar / esmerin elinden nere gidim beni ben / gözelin elinden nasıl edim ben / yeter ağlattın beni /



deyip, derdini Urfa’ya haykırıyor ya? Kızın sabah akşam yolunu gözlüyor ya attığı Optalidonlar’ın sayısını her geçen gün arttırıp, jilet yaraları iyileşince de kolunda, göğsünde yeni yaralar açıyor ya oğlan daha ne yapsın?

Yani oğlan kızı seviyor, sevgisinden emin…

Gel zaman git zaman sonra bir gün bu deli gibi sevdalı oğlanla kız, bir köşeyi dönerlerken çarpışır. Kızın çarpışmadan canı acır ve başlar can havliyle oğlana saydırmaya, ‘Geri zekalı, önüne baksana hayvannn, sen ne biçim bir insansın?’ der.

Sevdiği tarafından azarlanan, hakarete uğrayan oğlan ise birden neye uğradığını şaşırır, o şaşkınlıkla, aşkından kaynaklandığını sandığı hukukla ‘vayy şimdi ele mi olduk?’ der.

Hamiş; olay gerçek, Optalidon hapı ise çok eskilerde Urfa’da kafa hapı olarak çok revaçtaydı.